© २०२३
नेपाली चलचित्र उद्योग लामो समयदेखि संघर्षरत अवस्थामा रहेको छ। आर्थिक समस्या, सीमित बजेट, र अन्तर्राष्ट्रिय प्रतिस्पर्धाले नेपाली चलचित्रहरूलाई धेरैपल्ट असफल बनाइरहेको छ। यद्यपि, पछिल्लो समय केही चलचित्रहरूले सकारात्मक सफलता प्राप्त गरेका छन्, तर अधिकांश चलचित्रहरू भने बक्स अफिसमा असफल भइरहेका छन्। यस लेखमा, हामी नेपाली चलचित्र असफल हुनुका विभिन्न कारणहरूको विस्तृत विश्लेषण गर्नेछौं।
नेपाली चलचित्रमा असफलताको प्रमुख कारणमध्ये एउटा हो कथा र पटकथाको कमजोरी। कुनै पनि चलचित्रको आधारशिला यसको कथा र पटकथा हुन्छ। तर, नेपाली चलचित्रहरूमा पटकथाको राम्रो अनुसन्धान र विकासमा ध्यान नदिइएको देखिन्छ। कथा सामान्यतया चल्तीका विषयवस्तुहरूमा केन्द्रित रहन्छन्, जसले दर्शकलाई नयाँ र उत्साहजनक अनुभव दिन असफल हुन्छ।
अन्य मुलुकका चलचित्रहरूमा कथा लेख्नको लागि लेखकहरू महिनौं समय खर्च गर्दछन् र पटकथालाई पटकपटक सम्पादन गरेर उत्कृष्ट बनाउने प्रयास गर्दछन्। तर, नेपाली चलचित्रमा भने निर्देशक र निर्माता चाँडै चलचित्र निकाल्न हतार गर्दछन्, जसले गर्दा कथा कमजोर हुन्छ र चलचित्रमा दर्शकको लगाव घट्छ।
नेपाली चलचित्रहरूको अर्को ठूलो समस्या भनेको सीमित बजेट हो। प्राय: नेपाली चलचित्रहरू न्यून बजेटमा निर्माण गरिन्छन्, जसले गर्दा आधुनिक प्रविधि र विशेष प्रभावहरू प्रयोग गर्न असम्भवजस्तै हुन्छ।
उच्च गुणस्तरीय फिल्म बनाउनका लागि राम्रो प्रविधि, उपकरण, र दक्ष जनशक्तिको आवश्यकता हुन्छ। तर, सीमित बजेटका कारण निर्माताहरूले यस्ता प्रविधि र दक्ष जनशक्ति प्रयोग गर्न सक्दैनन्। यो कारणले गर्दा नेपाली चलचित्रको दृश्यात्मक गुणस्तर अन्य मुलुकका चलचित्रहरूसँग तुलना गर्न नसकिने अवस्थामा रहन्छ।
नेपाली चलचित्र उद्योगमा दक्ष र सीपयुक्त निर्देशक, लेखक, अभिनेता, र प्राविधिकहरूको कमी एक ठूलो समस्या बनेको छ। नेपाली चलचित्रहरूमा देखिने अभिनय प्रायः साधारण स्तरमा रहन्छ, जसले गर्दा दर्शकलाई मनोवैज्ञानिक र भावनात्मक रूपमा तान्न असफल हुन्छ।
अभिनयका साथै निर्देशकहरूले कथालाई प्रभावकारी रूपमा प्रस्तुत गर्न असफल भएका छन्। निर्देशनमा नयाँ र क्रियटिभ दृष्टिकोणको अभावले गर्दा चलचित्रहरू परम्परागत शैलीमै अड्किएका छन्। यद्यपि केही नयाँ प्रतिभाहरूले उद्योगमा राम्रो प्रयास गरेका छन्, तर अझै पनि व्यावसायिक दक्षताको कमीले गर्दा सम्पूर्ण उद्योग प्रभावित भएको छ।
नेपाली चलचित्रका निर्देशकहरू प्रायः पुराना र समान शैलीका कथामा केन्द्रित हुन्छन्। अहिलेको दर्शकवर्ग भने नवीनता र विविधतामा विश्वास गर्दछ। उनीहरू बलिउड, हलिउड, र दक्षिण भारतीय चलचित्रहरू हेर्न चाहन्छन्, जसमा कथा, दृश्य, प्रविधि, र अभिनयमा नवीनता पाइन्छ।
तर, नेपाली चलचित्रले भने दर्शकको यो अपेक्षा पुरा गर्न नसक्दा उनीहरूले बिस्तारै नेपाली चलचित्रप्रति रुचि गुमाएका छन्। धेरैजसो नेपाली चलचित्रहरूले पुराना प्रेमकथा, पारिवारिक द्वन्द्व, र परम्परागत शैलीका कथालाई मात्र फोकस गरेका छन्, जसले गर्दा दर्शकमा उत्साह कम हुन्छ।
चलचित्रको सफलताका लागि राम्रो प्रचार-प्रसार आवश्यक हुन्छ। तर, नेपाली चलचित्र उद्योगमा प्रचार-प्रसारमा ध्यान नदिइएको देखिन्छ। प्रायः चलचित्रहरू सीमित दर्शकवर्गसम्म मात्र पुग्न सक्छन्, जसले गर्दा व्यापक दर्शकहरूको पहुँचमा नपुगी असफलता भोग्नुपर्छ।
बलिउड, हलिउड वा दक्षिण भारतीय चलचित्रहरूमा प्रचारलाई अत्यन्त महत्त्वपूर्ण मानिन्छ। कलाकारहरू प्रचारका लागि विभिन्न मिडिया प्लेटफर्ममा उपस्थित हुन्छन्, जसले चलचित्रको चर्चालाई बढाउँछ। नेपाली चलचित्रमा भने प्रचार-प्रसारको परिपाटी निकै सीमित रहँदा दर्शकलाई फिल्मबारे जानकारी नै पुग्दैन।
नेपालमा पर्याप्त मात्रामा गुणस्तरीय चलचित्र हलहरूको अभाव छ। सहर बाहिरका ठूला हलहरू पनि आधारभूत सुविधासहित उपलब्ध छैनन्। सिनेमाघरहरूमा राम्रो ध्वनि, दृश्य, र आरामदायी सिट नभएकाले दर्शकहरू हलमा जान अनिच्छुक हुन्छन्।
नेपाली चलचित्रहरू प्रायः काठमाडौं उपत्यकामा नै केन्द्रित रहन्छन्, जसले गर्दा ग्रामीण क्षेत्रका दर्शकहरूसम्म पुग्न असफल हुन्छ। यसले बक्स अफिसमा चलचित्रको आम्दानी घटाउँछ र चलचित्रलाई सफल बनाउने अवसरलाई खुम्चाउँछ।
अनलाइन पायरेटिङले नेपाली चलचित्र उद्योगलाई ठूलो नोक्सान पुर्याएको छ। धेरै दर्शकहरूले चलचित्र हलमा गएर चलचित्र हेर्नुको सट्टा अनलाइनबाट अवैध रूपमा चलचित्र डाउनलोड गरेर हेर्छन्, जसले गर्दा चलचित्रको व्यावसायिक सफलतामा नकारात्मक प्रभाव पर्छ।
साथै, सामाजिक सञ्जालको प्रभावले पनि चलचित्रको व्यावसायिक पक्षलाई असर पुर्याएको छ। चलचित्र रिलिज हुनु अगाडि नै यसको समीक्षाहरू सामाजिक सञ्जालमा आइपुग्छन्, जसले दर्शकको धारणा पहिले नै बनाउँछ। यदि समीक्षाहरू नकारात्मक भए, चलचित्रले बक्स अफिसमा राम्रो प्रदर्शन गर्न असफल हुन्छ।
नेपालको चलचित्र सेन्सर बोर्डले कतिपय चलचित्रहरूमा अत्यधिक कडाई गरेको छ। यसले गर्दा केही महत्त्वपूर्ण विषयवस्तुमा आधारित चलचित्रहरूलाई प्रतिबन्ध लगाइन्छ वा सम्पादन गर्न बाध्य पारिन्छ।
सेन्सर बोर्डको कडाइले चलचित्र निर्माताहरूलाई सिर्जनात्मक स्वतन्त्रतामा बाधा पुर्याउँछ। चलचित्रको वास्तविक भावनालाई सम्पूर्ण रूपमा प्रस्तुत गर्न नपाउँदा दर्शकलाई त्यो चलचित्र अपूर्ण लाग्न सक्छ। यसको असर बक्स अफिसमा पनि प्रत्यक्ष रूपमा देखिन्छ।
नेपाली चलचित्रमा मौलिकता नभएको एक ठूलो समस्या हो। प्रायः नेपाली चलचित्रहरू बलिउड, हलिउड, वा दक्षिण भारतीय चलचित्रहरूको सस्तो प्रतिलिपि जस्तै लाग्छन्।
दर्शकले यस्ता चलचित्रलाई चाँडै चिन्न सक्छन् र मौलिकता नहुँदा चलचित्रलाई रुचि गर्दैनन्। मौलिक र नवीन कथा, दृश्य, र निर्देशनको अभावले गर्दा नेपाली चलचित्र उद्योगमा नयाँपनको कमी देखिन्छ।
चलचित्रका कलाकारहरू प्रायः व्यक्तिगत जीवनका कारण चर्चामा रहन्छन्। सामाजिक सञ्जालमा कलाकारहरूको व्यक्तिगत विवाद, सम्बन्ध, र आलोचनाले चलचित्रमा नकारात्मक प्रभाव पार्न सक्छ।
दर्शकहरूको ध्यान चलचित्रमा भन्दा कलाकारहरूको व्यक्तिगत जीवनमा बढी जाने हुँदा चलचित्रले आवश्यक लोकप्रियता पाउन सक्दैन। कलाकारहरूले सामाजिक सञ्जालमा आफ्नो व्यक्तिगत जीवनलाई न्यूनतम रूपमा राख्न ध्यान दिन आवश्यक छ।
नेपाली चलचित्र उद्योगले अहिले चुनौतीपूर्ण परिस्थितिको सामना गरिरहेको छ। असफलताको विभिन्न कारणहरूको विस्तृत विश्लेषण गर्दा कथाको कमजोरी, सीमित बजेट, प्रविधिको अभाव, दक्षता र सीपको कमी, दर्शकको अपेक्षा पुरा गर्न नसक्नु, प्रचार-प्रसारको कमजोरी, हलहरूको कमी, अनलाइन पायरेटिङ, सेन्सर बोर्डको कडाई, मौलिकताको अभाव, र कलाकारहरूको व्यक्तिगत विवादजस्ता कारणहरू मुख्य रहेका छन्।
यद्यपि यी सबै समस्याहरू समाधान गर्न सकिन्छ। नेपाली चलचित्र उद्योगलाई सफल बनाउनका लागि निर्देशक, निर्माता, लेखक, र कलाकारहरूले एकजुट भएर चलचित्रको गुणस्तरमा ध्यान दिनुपर्ने आवश्यकता छ। चलचित्रमा मौलिकता, नवीनता, र उच्च प्रविधिको प्रयोग गर्दै, राम्रो कथा र निर्देशनमार्फत दर्शकलाई तान्न सकिन्छ।
यसका साथै, सरकारले पनि चलचित्र उद्योगलाई सहयोग गर्नुपर्ने देखिन्छ। चलचित्र हलहरूको संख्या बढाउनु, प्रविधिको सहज उपलब्धता गराउनु, र अन्तर्राष्ट्रिय बजारमा नेपाली चलचित्रको प्रचार-प्रसार गर्नुपर्ने आवश्यकता छ।
यदि यी सबै पक्षमा सुधार गरिएमा, नेपाली चलचित्र उद्योगले पनि भविष्यमा सफलताको नयाँ इतिहास लेख्न सक्छ।